Het grote verkiezingsjaar 2024 komt alsmaar dichterbij, en dat zullen we geweten hebben. Alle politieke partijen schieten vanaf nu weer met scherp. Coalitiepartners binnen een regering of niet, iedereen moet eraan geloven. Dat werd afgelopen weekend nog eens pijnlijk duidelijk toen Bart De Wever in De Zevende Dag uithaalde naar Open VLD en CD&V, zij moeten kopje onder volgens BDW, waarmee N-VA samen in de Vlaamse regering zit. Ook Groen en Vooruit hekelen de slechte samenwerking binnen Vivaldi met onder meer de uitspraken in de Kamer, afgelopen donderdag, van vicepremier Van Peteghem (CD&V) rondom de accijnsverhogingen die op tafel liggen. Communication is key zegt men weleens, maar dat principe lijkt zowel federaal als Vlaams compleet zoek te zijn geraakt.
En toch lijkt Vivaldi II nu al niet meer af te wenden. N-VA voert oppositie alsof het nooit wat anders gedaan heeft, maar lijkt zichzelf op die manier buitenspel te zetten. Minister Caroline Gennez zegt in De Zondag dan wel dat een coalitie met N-VA niet ondenkbaar is, op federaal niveau wordt dat toch een erg lastig verhaal… De PS, neen, zij gaan federaal niet meespelen met de Vlaams-nationalisten. Het water tussen beide grootmachten, elk aan een andere kant van de taalgrens, lijkt te diep. Zeker nu Bart De Wever in De Tijd liet optekenen dat hij het confederalisme ook op een extralegale manier wilt proberen doorduwen. De Parti Socialiste zal die uitspraken niet zomaar slikken. De kaarten liggen op tafel, maar er zou serieus moeten geschud worden om bijvoorbeeld een Bourgondische regering mogelijk te maken.
Plooien, plooien, plooien… Maar die zijn er natuurlijk om gladgestreken te worden. De piste van de toegeeflijkheid is er natuurlijk altijd. Al lijkt De Wever zich vooral om te dopen tot alfamannetje zonder zeggenschap. Federaal kan het perfect zonder zijn partij, dat heeft Vivaldi bewezen. Zou het dan niet slimmer zijn om je wat milder op te stellen? Neen, zo werkt het politieke spel namelijk niet. Men valt elkaar onophoudelijk aan tot en met verkiezingsdag, om daarna uitspraken en beledigingen terug te nemen zodat men samen aan de onderhandelingstafel kan zitten.
Waar de Vlaamse regering de meeste van haar schaapjes nog op het droge heeft, verdrinken alle schapen op federaal niveau, zo lijkt. Binnen Vivaldi moet men dringend een reddingsoperatie opstarten om die schapen uit het water te vissen. Wat betreft afspraken maken is er geen probleem, maar die onderlinge afspraken nakomen… Dat is andere koek. De federale regeringspartijen schuiven de zwarte piet continu door naar elkaar, dat is toch niet echt het ideaalbeeld van wat men noemt een samenwerking. Bij de oppositie zullen ze het maar al te graag zien gebeuren. Hun natte droom is dan ook het doen vallen van de regering De Croo in 2023. Marco Borsato zong ooit dat de meeste dromen bedrog zijn, maar is deze dan misschien een uitzondering?
Het is natuurlijk nog meer dan een jaar tot de verkiezingen, pas na de uitslag zal de echte stand van zaken kunnen worden opgemaakt. N-VA, en haar voorzitter, heeft nu de taak om de hand te reiken naar andere partijen, in publiek of achter de schermen. Anders lijkt een nieuwe termijn van oppositie voeren incontournable… En ze voelen zich dan wel als een vis in het water bij de oppositie, elke gezonde partij wilt toch liever beleid voeren in plaats van het beleid bekritiseren.
De zeven Vivaldi-partijen houden elkaars handen stevig vast, maar opgelet: zweethandjes lossen misschien wel sneller dan je denkt… To be continued.
