De wereld door de ogen van Astrid Stockman

Astrid Stockman werd bij het grote publiek pas bekend na haar -niet onopgemerkt gebleven- passage in ‘de Slimste Mens ter Wereld’, een TV-quiz op VIER. Maar in de operawereld was ze al langer gekend als sopraan. En wat een warme dame is ze… Ongelooflijk gastvrij, in de mate van het mogelijke wanneer je via de computer converseert. De zon neemt de helft van haar beeld in beslag en nog steeds is de eeuwige glimlach van sopraan Astrid Stockman te zien. Een interessant gesprek, allesbehalve formeel. Het is alsof we elkaar al jaren kennen, zo een vertrouwd gevoel geeft het gesprek me. De wereld door de ogen van Astrid Stockman kleurt roze!

Starten doet Astrid door duidelijk te maken hoeveel respect ze heeft voor jongeren die deze coronacrisis doormaken. “Ge doet het toch maar!”, drukt ze me op het hart. Astrid Stockman is een enthousiaste dame en alvorens ik een vraag kan stellen snijdt ze alweer een nieuw onderwerp aan: “Goed dat ze eindelijk gaan starten met dat vaccineren, ik heb nog nooit in heel mijn leven zo hard uitgekeken naar een spuit, amai!”, schreeuwt de zangeres bijna van opluchting. Geen speld is er tussen te krijgen, Stockman draait meteen de rollen om en vraagt me naar mijn ambities. Ik ben er zeker van dat mocht ik bij haar thuis geweest zijn, ze een arsenaal aan zoetigheden had opgesteld. En dat ze me als een ‘verwenoma’ in de watten had gelegd, al wordt Astrid in februari pas 34 jaar oud. Nadat we het uitgebreid over mijn doelen hebben kan ik eindelijk een vraag op haar afvuren!

Hoe heb jij de afgelopen coronaperiode beleefd?

Astrid Stockman: “Een beetje zoals iedereen, denk ik. In maart stopte alles plots vrij abrupt. Stiekem was die rust best welgekomen maar 1 maand was voor mij echt wel genoeg geweest. Na een tijd had ik niks meer te doen, ik woon ook alleen… Dus de fun was er vrij snel af bij mij. Dat was zeker het geval toen de financiële problemen de kop opstaken. Maar dan in de zomer heb ik als een zottin gewerkt. Ik had geen enkele dag vrij. Ik wist dat ze alles weer gingen dichtdoen na de zomer dus ik moest als het ware een financiële buffer creëren! Ik merk dat mijn mentale instelling tegenwoordig een beetje gelijkt op die van toen ik nog halve marathons liep. Ik zie dit dan ook een beetje als een halve marathon in mijn leven, je moet heel lang op hetzelfde tempo lopen om pas op het einde alles eruit te duwen. Ik heb nu die instelling ook, het kan lang duren maar ik weet dat ik hier wel zal door geraken.”

Hoe vul jij je dagen op dit moment?

Astrid Stockman: “Ik kom enorm veel buiten en rij veel met de koersfiets. Het is een enorm verschil met de situatie in maart voor mezelf omdat ik toen letterlijk 6 weken niet buiten ben gekomen. Het was gewoonweg niet veilig op straat wat betreft het aantal mensen. Ik woon op een appartementje in Antwerpen dus ik was echt wel wat geïsoleerd van de buitenwereld. 1 maal per week kwam ik buiten om m’n boodschappen te doen, dat was alles. Na 6 weken heb ik mezelf overtuigd om op m’n fiets te kruipen en alleen te gaan fietsen. Een enorme stap voor mij want ik had dat nog nooit gedurfd, alleen gaan fietsen! Ik kan geen band vervangen en rijd ook heel snel verloren dus het was in mijn ogen wat om problemen vragen. Maar alles verliep erg goed, ik kon eindelijk in de natuur zijn. Dus dat is m’n bezigheid ook momenteel. Ik kook eveneens enorm graag en vaak! In oktober heb ik bewust een week uitgerust. Ik was mentaal op…”

Je komt oorspronkelijk uit Ronse, heb je de boerenbuiten gemist de afgelopen maanden?

Astrid Stockman: “Enorm, ja! Dat was niet te doen. In Ronse woonde ik echt enorm afgelegen en hier in ’t stad is dat compleet een ander verhaal. Ik ben naar Antwerpen getrokken vanwege mijn carrière als operazangeres, dit was de perfecte uitvalsbasis voor al m’n projecten. In normale omstandigheden ben ik overigens zelden thuis dus hechtte ik niet veel belang aan mijn zogeheten thuis. Maar inderdaad, de afgelopen maanden heb ik beseft hoe hard ik de natuur nodig heb. Sinds maart is er een zaadje in mijn hoofd beginnen groeien om binnenkort eventueel toch te verhuizen naar een stek die wat meer in het groen ligt. M’n ideaalbeeld is zo’n chaletje op een bosrand. Een tuin is écht prioritair voor mij.”

M’n ideaalbeeld is zo’n chaletje op een bosrand. Een tuin is écht prioritair voor mij.

Je deed in 2019 mee aan ‘de Slimste Mens ter Wereld’, op welke manier heeft dit je carrière een boost gegeven?

Astrid Stockman: “Het heeft mijn carrière niet per se geboosted, maar het is wel dankzij die ervaring dat ik wat meer uit mijn niche ben getrokken en zo ook andere dingen heb leren kennen. Ik mocht veel grote interviews geven aan bekende kranten en ik had door het programma ook wel een breder platform om over te praten.”

Je eindigde uiteindelijk als derde in het programma, een ongelooflijke prestatie! Gaf het je een dubbel gevoel omdat je er zo dichtbij was?

Astrid Stockman: “Totaal niet! Ik had nooit verwacht dat ik in die finale zou zitten. Ik moest er in de halve finale inkomen en ik had op voorhand al gezegd dat het me niet zou lukken maar plots won ik toch. Heel raar! Toen ik in de finale zat voelde ik me een beetje ‘out of place’, wat een tegenstanders… Lieven Scheire en Thomas Huyghe waren beresterk en vooral erg slim! En hoewel ze een maatje te groot voor me waren heb ik er enorm van genoten.”

Ben je van plan iets met TV te doen want in de zomer was je de vaste pianiste en zangeres van ‘Vive la vie’ en ‘Vive le Vélo’?

Astrid Stockman: “Ik pak het leven zoals het komt en bekijk alles dag per dag. Maar met Karl Vannieuwkerke klikte het bij beide programma’s deze zomer enorm. Ik maakte daar deel uit van een geweldige crew en ben erg dankbaar voor die ervaring. Zeker omdat ik ‘Vive la vie’ en ‘Vive le vélo’ muzikaal mocht opfleuren. Ik mocht trouwens eindelijk nog eens 2 weken op hotel! Normaal breng ik 1/3 van m’n jaar door op hotel en nu was daar niks van in huis gekomen dus eigenlijk deed me dat deugd. Ik had even het gevoel dat ik m’n oud leven terug had en zag veel plekken in België. Had Karl gevraagd of ik naast hem wou zitten aan zijn tafel had ik waarschijnlijk neen geantwoord, maar de muzikale kans bood perspectieven. Dus ik ben hem en de hele productie daar ongelooflijk dankbaar voor. Ik ben overigens nooit in ‘de Slimste Mens’ gestapt om een TV-carrière te starten, dus zie ik mezelf nu niet plots als TV-gezicht, desondanks de passages in ‘Vive la Vie’, ‘Vive le Vélo’, ‘Leve de Ronde’ en onlangs ook nog ‘Het Rad’.”

Heb je nog regelmatig contact met Karl Vannieuwkerke?

Astrid Stockman: “Absoluut, ja. We sturen nog regelmatig eens een berichtje naar elkaar over zijn zoontje of over z’n vriendin. Hij geeft me ook updates over zijn fietscollectie, Karl heeft een serieus aantal koersfietsen staan. En wanneer ik hem langs zie komen op televisie zend ik hem ook altijd even een berichtje!”

Op TV konden we vorig jaar eveneens je prachtige lach geregeld horen en zien, je lacht als een echte sopraan, erg hoog. Wie of wat tovert bij jou een glimlach op je gezicht?

Astrid Stockman: “Meestal zijn dat m’n vrienden. Nu ik ze minder zie moet ik het even alleen met m’n onderbuur doen, tevens een erg goede vriendin. We zien elkaar op afstand en hebben onlangs een hele avond genoten van elkaars gezelschap door cava te drinken, hapjes te eten en intussen naar grappige filmpjes te kijken. Ik kon even alles vergeten, dat deed me enorm veel plezier. Daarbuiten tovert elk dier een lach op m’n gezicht. Alpaca’s vind ik het allerbeste, die zijn altijd content wanneer ze iemand zien. Dieren doen me écht deugd!”

Hoe ben je terechtgekomen in de operawereld?

Astrid Stockman: “Ja… Dat is niet zo vanzelfsprekend geweest eigenlijk. Bij ons thuis werd er nooit naar klassieke muziek of dergelijke geluisterd. Ik kwam uit een vrij volks milieu, feitelijk. Maar ik wist gewoon dat ik iets met muziek ging doen! Op de muziekschool heb ik pas kennisgemaakt met klassiek en piano. Toen ik naar het hoger onderwijs ging, met name het Lemmensinstituut, had ik plots wel door dat ik een zeer beperkte bagage had… Ik heb Luciano Pavarotti pas leren kennen op mijn 23ste! Toen was die al overleden, pas achteraf had ik dan door wat voor een icoon dat was. Maar ik heb reeds een prachtige carrière achter de rug! En heb ook nog zoveel voor mij liggen…”

Hoe leid jij je leven, Astrid?

Astrid Stockman: “Ik leef m’n leven en denk er niet te veel over na. Komen er kansen, dan grijp ik die. Maar ik heb nog niet uitgestippeld hoe mijn leven er over 5 jaar uit moet gaan zien. Zo ben ik niet, komt er een mooie aanbieding dan zal ik die met beide handen grijpen. Ook als ik daarvoor van koers veranderen moet. Ik heb te vaak mensen ongelukkig zien worden rondom me die vooraf reeds wisten wat ze in hun leven wouden, daarom dat ik besloten heb dat niet te doen. Je kan beter zien wat er in het leven op je afkomt!”

Komt er een aanbieding dan zal ik die met beide handen grijpen. Ook als ik daarvoor van koers veranderen moet.

Astrid Stockman

Je zag al grote delen van de wereld, toch is je droombestemming Japan. Waarom zou je het land graag eens zien?

Astrid Stockman: “Dat is iets wat al erg lang op m’n wishlist staat. Ik heb door m’n carrière al heel veel landen en continenten gedaan. Van Amerika tot Australië. Maar de Aziatische cultuur heb ik nog niet mogen leren kennen. Azië spreekt me minder aan dan de rest maar door Japan ben ik wel echt geïntrigeerd. Die mensen daar hebben zo een mooie levensfilosofie, ik had enkele professoren die van Japan afkomstig waren en dat zijn de vriendelijkste mensen ooit! Volgens mij is het ook een goed instapland voor Azië, omdat Japan nog vrij Westers is. Die cultuurshock heb je daar denk ik minder. Ik hoop het ooit af te kunnen vinken op m’n bucketlist!”

Bedankt voor dit warme gesprek, Astrid!

Mauro Pauwels, 08/01/2021